صلوات |
حکمت 151
ضرورت آینده نگرى
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: هر کس را پایانى است، تلخ یا شیرین.
حکمت 152
توجه به فنا پذیرى
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: آنچه روى مىآورد، باز مىگردد، و چیزى که باز گردد گویى هرگز نبوده است
حکمت 153
صبر و پیروزى
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: انسان شکیبا، پیروزى را از دست نمىدهد، هر چند زمان آن طولانى شود.
حکمت 154
اهمیت نیتها
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که از کار مردمى خشنود باشد، چونان کسى است که همراه آنان بوده و هر کس که به باطلى روى آورد، دو گناه بر عهده او باشد، گناه کردار باطل، و گناه خشنودى به کار باطل.
حکمت 155
ضرورت پایبندى به عهد و پیمان
(اخلاق اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: عهد و پیمانها را پاس دارید به خصوص با وفاداران.«»
حکمت 156
ضرورت خدا شناسى و اطاعت
(اخلاقى، عبادى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: خداى را اطاعت کنید که در نشناختن پروردگار عذرى ندارید.
حکمت 157
فراهم بودن راههاى هدایت
(اخلاقى، اقتصادى) و درود خدا بر او، فرمود: اگر چشم بینا داشته باشید، حقیقت را نشانتان دادهاند، اگر هدایت مىطلبید شما را هدایت کردند، اگر گوش شنوا دارید، حق را به گوشتان خواندند.
حکمت 158
روش برخورد با دوستان بد
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: برادرت را با احسانى که در حق او مىکنى سرزنش کن، و شر او را با بخشش باز گردان.
حکمت 159
پرهیز از مواضع اتّهام
(اخلاق اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: کسى که خود را در جایگاه تهمت قرار داد، نباید جز خود را نکوهش کند
حکمت 160
قدرت و زورگویى
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: هر کس قدرت به دست آورد، زورگویى دارد.
حکمت 161
ارزش مشورت و پرهیز از خودمحورى
(اخلاقى، سیاسى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: هر کس خود رأى شد به هلاکت رسید، و هر کس با دیگران مشورت کرد، در عقلهاى آنان شریک شد.
حکمت 162
ضرورت راز دارى
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که راز خود را پنهان دارد، اختیار آن در دست اوست.
حکمت 163
فقر و نابودى
(اقتصادى) و درود خدا بر او، فرمود: فقر مرگ بزرگ است
حکمت 164
روش بر خورد با متجاوزان
(اخلاقى، سیاسى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: رعایت حق کسى که او حقش را محترم نمىشمارد نوعى بردگى است.
حکمت 165
پرهیز از نا فرمانى خدا
(اخلاقى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: هیچ اطاعتى از مخلوق، در نافرمانى پروردگار روا نیست.
حکمت 166
پرهیز از تجاوز به حقوق دیگران
(اخلاق اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: مرد را سرزنش نکنند که چرا حقّش را با تأخیر مىگیرد، بلکه سرزنش در آنجاست که آنچه حقّش نیست بگیرد.«»
حکمت 167
خود پسندى و محرومیتها
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: خود پسندى مانع فزونى است.
حکمت 168
توجّه به فنا پذیرى دنیا
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: آخرت نزدیک، و زمان ماندن در دنیا اندک است.
حکمت 169
آینده نگرى
(اخلاقى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: صبحگاهان براى آن که دو چشم بینا دارد روشن است.
حکمت 170
ضرورت ترک گناه
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: ترک گناه آسانتر از در خواست توبه است.
حکمت 171
ره آورد شوم حرام خوارى
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: بسا لقمهاى گلوگیر که از لقمههاى فراوانى محروم مىکند.
حکمت 172
نادانى و دشمنىها
(اخلاقى، علمى) و درود خدا بر او، فرمود: مردم دشمن چیزهایى هستند که نمىدانند.
حکمت 173
ارزش مشورتها
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که از افکار و آراء گوناگون استقبال کند، صحیح را از خطا خوب شناسد.
حکمت 174
ارزش خشم در راه خدا
(اخلاق سیاسى، عقیدتى) و درود خدا بر او، فرمود: آن کس که دندان خشم در راه خدا بر هم فشارد، بر کشتن باطل گرایان، توانمند گردد.
حکمت 175
راه درمان ترس
(اخلاقى، علمى، تربیتى) و درود خدا بر او، فرمود: هنگامى که از چیزى مىترسى، خود را در آن بیفکن، زیرا گاهى ترسیدن از چیزى، از خود آن سختتر است.
حکمت 176
ابزار ریاست (بردبارى فراوان)
(اخلاقى، مدیریتى) و درود خدا بر او، فرمود: بردبارى و تحمّل سختىها، ابزار ریاست است.
حکمت 177
روش برخورد با بدان
(اخلاق اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: بدکار را با پاداش دادن به نیکوکار آزار ده
حکمت 178
روش نابود کردن بدىها
(اخلاقى، سیاسى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: بدى را از سینه دیگران، با کندن آن از سینه خود، ریشه کن نما
حکمت 179
لجاجت و سستى اراده
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: لجاجت تدبیر را سست مىکند.
حکمت 180
طمع ورزى و بردگى
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: طمع ورزى، بردگى همیشگى است.
حکمت 181
ارزش دوراندیشى و پرهیز از کوتاهى
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: حاصل کوتاهى، پشیمانى، و حاصل دوراندیشى، سلامت است.
حکمت 182
شناخت جایگاه سخن و سکوت
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: آنجا که باید سخن درست گفت، در خاموشى خیرى نیست، چنانکه در سخن نا آگاهانه نیز خیرى نخواهد بود.
حکمت 183
باطل گرایى و اختلاف
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: دو دعوت به اختلاف نرسد جز این که یکى باطل باشد
حکمت 184
ویژگىهاى اعتقادى امام علیه السّلام
(اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: از روزى که حق براى من نمایان شد، هرگز دچار تردید نشدم
حکمت 185
ویژگىهاى اعتقادى امام على علیه السّلام
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: هرگز دروغ نگفتم و به من دروغ نگفتند، و هرگز گمراه نشدم، و کسى به وسیله من گمراه نشده است.
حکمت 186
آینده سخت ستمکاران
(اخلاقى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: آغاز کننده ستم، در قیامت انگشت به دندان مىگزد.
حکمت 187
ضرورت یاد قیامت
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: کوچ کردن نزدیک است
حکمت 188
ضرورت حق گرایى
(اخلاقى، اعتقادى) و درود خدا بر او، فرمود: هر کس که با حق در آویزد نابود مىگردد.
حکمت 189
ارزش صبر و خطر بىتابى
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: کسى را که شکیبایى نجات ندهد، بىتابى او را هلاک گرداند.
حکمت 190
معیار امامت
(اعتقادى، معنوى) و درود خدا بر او، فرمود: شگفتا آیا معیار خلافت، صحابى پیامبر بودن است امّا صحابى بودن و خویشاوندى ملاک نیست.
(از امام شعرى در همین مسئله نقل شد که به ابا بکر فرمود) اگر ادّعا مىکنى با شوراى مسلمین به خلافت رسیدى، چه شورایى بود که رأى دهندگان حضور نداشتند و اگر خویشاوندى را حجّت مىآورى، دیگران از تو به پیامبر نزدیکتر و سزاوارترند«».
حکمت 191
مشکلات دنیا
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: همانا انسان در دنیا تخته نشان تیرهاى مرگ، و ثروتى است دستخوش تاراج مصیبتها: با هر جرعه نوشیدنى، گلو رفتنى، و در هر لقمهاى، گلوگیر شدنى است، و بنده نعمتى به دست نیاورد جز آن که نعمتى از دست بدهد، و روزى به عمرش افزوده نمىگردد جز با کم شدن روزى دیگر پس ما یاران مرگیم، و جانهاى ما هدف نابودىها، پس چگونه به ماندن جاودانه امیدوار باشیم. در حالى که گذشت شب و روز بنایى را بالا نبرده جز آن که آن را ویران کرده، و به اطراف پراکند
حکمت 192
پرهیز از زراندوزى
(اخلاقى، اقتصادى) و درود خدا بر او، فرمود: اى فرزند آدم، آنچه را که بیش از نیاز خود فراهم کنى، براى دیگران اندوختهاى.
حکمت 193
راه به کار گرفتن قلب
(اخلاقى، علمى، تربیتى) و درود خدا بر او، فرمود: دلها را روى آوردن و پشت کردنى است، پس دلها را آنگاه به کار وادارید که خواهشى دارند و روى آوردنى، زیرا اگر دل را به اجبار به کارى وادارى کور مىگردد.
حکمت 194
ضرورت پرهیز از خشم و انتقام
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: چون خشم گیرم، کى آن را فرو نشانم در آن زمان که قدرت انتقام ندارم، که به من بگویند. «اگر صبر کنى بهتر است» یا آنگاه که قدرت انتقام دارم که به من بگویند: «اگر عفو کنى خوب است».
حکمت 195
پرهیز از بخل ورزى
(اخلاقى) و درود خدا بر او، فرمود: (در سر راه از کنار مزبلهاى عبور مىکرد.) این همان است که بخیلان به آن بخل مىورزند (و در روایت دیگرى نقل شد که) این چیزى است که دیروز بر سر آن رقابت مىکردید
حکمت 196
عبرت آموزى از إتلاف اموال
(اخلاقى، اقتصادى) و درود خدا بر او، فرمود: مالى که نابودى آن تو را پند مىدهد، از دست نرفته است.
حکمت 197
روش درمان روح (روانشناسى بالینى)
(اخلاقى، علمى) و درود خدا بر او، فرمود: این دلها همانند تنها خسته مىشوند، براى نشاط آن به سخنان تازه حکیمانه روى بیاورید.
حکمت 198
ضرورت حکومت
(اعتقادى، سیاسى) و درود خدا بر او، فرمود: (وقتى شنید که خوارج مىگویند، حکومت فقط از آن خداست.) سخن حقّى است که از آن اراده باطل دارند.
حکمت 199
نکوهش اوباش (انسانهاى شرور)
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: (در تعریف جمع اوباش، فرمود) آنان چون گرد هم آیند پیروز شوند، و چون پراکنده شوند شناخته نگردند«». (و گفته شد که امام فرمود) آنان چون گرد هم آیند زیان رسانند، و چون پراکنده شوند سود دهند. (از امام پرسیدند: چون اوباش گرد هم آیند زیان رسانند را دانستیم، امّا چه سودى در پراکندگى آنان است، فرمود) صاحبان کسب و کار، و پیشه وران به کارهاى خود باز مىگردند، و مردم از تلاش آنان سود برند، بنّا به ساختن ساختمان، و بافنده به کارگاه بافندگى، و نانوا به نانوایى روى مىآورد.
حکمت 200
نکوهش انسانهاى شرور
(اخلاقى، اجتماعى) و درود خدا بر او، فرمود: (جنایتکارى را حضور امام آوردند، که جمعى اوباش همراه او بودند.) مبارک مباد، چهرههایى که جز به هنگام زشتىها دیده نمىشوند
<< صفحه ی قبل . . . . . . . . . . . . . . . صفحه ی بعد >>